‘Hé…’ klinkt het hees. ‘Hé!’ Ik draai me om en achter mij… Het meisje op het schilderij. Ze kijkt me aan, recht in mijn ziel met haar doodse ogen. Iets zegt me dat ze al heel lang dood is.
Haar hese stem had mij kippenvel bezorgd en mijn bloed doen stollen, maar nu zegt ze niets meer. Ik kan tranen zien opwellen in haar ogen en achter het schilderij vandaan druipt bloed langs de muur naar beneden. Ik sluit mijn ogen en stel me voor dat ik bloed drink.
Terwijl mijn gedachten zich vullen met beelden, vult mijn mond zich met een bittere, metaalachtige smaak. Ik open mijn ogen… Het meisje wordt aangevreten door dikke zwarte muggen. Op de grond ligt een bokkenpoot; het teken van Satan.